THE 5-SECOND TRICK FOR นิทานรัก

The 5-Second Trick For นิทานรัก

The 5-Second Trick For นิทานรัก

Blog Article

วันนั้น...คือวันที่ความเป็นนิรันดร์ของเจ้าสิ้นสุดลง...เจ้าจะแก่และตายตามสภาพ

ทุก ๆ วัน  ลูกกวาดมักจะชวนเพื่อน ๆ  มานั่งล้อมวงฟังนิทานเคล้าเสียงคลื่นที่ริมหาด   เด็ก ๆ ทุกคนรักลูกกวาดเช่นเดียวกับที่ลูกกวาดรักพวกเขา    รอบวงนิทานจึงเต็มไปด้วยความฝันที่แสนสุข   จวบจนกระทั่งวันหนึ่ง  ลูกกวาดจำต้องลาจากเพื่อน ๆ เพื่อตามคุณพ่อคุณแม่เข้าไปอยู่ในตัวเมือง   ความสุขรอบวงนิทานจึงสิ้นสุดลงพร้อม ๆ กับหยาดน้ำตาของเด็ก ๆ ที่เอ่อล้นออกมาด้วยความอาลัยรัก 

เชื่อว่าสูญพันธุ์แล้ว "ปลาซีลาแคนท์" ฟอสซิลมีชีวิตจากยุคไดโนเสาร์

เจ้าหญิงองค์ที่สามทรงขอพบเจ้าชายที่สถานพยาบาลของผู้ยากไร้ เจ้าหญิงทรงเป็นอาสาสมัครของสถานพยาบาลแห่งนี้มาหลายปีแล้ว  ระหว่างที่เจ้าหญิงทรงงานอยู่ พระองค์จะแลดูอบอุ่นและเป็นความหวังของเหล่าผู้ป่วยทุก ๆ คน  งานของเจ้าหญิงมีมากเสียจนเจ้าชายแทบจะไม่มีโอกาสได้พูดคุยกับเจ้าหญิงอย่างที่พระองค์ทรงตั้งใจเอาไว้  อย่างไรก็ตาม เจ้าชายกลับรู้สึกว่า พระองค์ได้เห็นความงามที่แท้จริง ซึ่งซ่อนอยู่ในจิตใจของเจ้าหญิงพระองค์นี้อย่างยากที่จะลืมเลือนไปได้

นิทานอีสปเรื่อง : นกนางแอ่นและนกตัวอื่นๆ

นิทานสั้นพร้อมข้อคิด ผู้แต่ง ลูกหมีสามตัว

นิทานความรักสุดพิลึกเรื่องนี้ พิลึกที่สุด เพราะพระเอกของนิทานเรื่องนี้ไม่ใช่คน แต่เป็น “ภูเขา” ส่วนนางเอกของเรื่องเป็นหญิงสาวที่เป็นมนุษย์ธรรมดา ๆ

นิทานอีสปเรื่อง : หมาป่ากับเด็กซุกซน

บันทึกของนักเขียนนิทาน โทรศัพท์หาแม่

ชายคนหนึ่งนั่งตกปลามาเกือบทั้งวัน แต่ไม่ได้ปลาสักตัวเดียว เขาจึงล้มเลิกความตั้งใจและคิดจะกลับบ้าน ทันใดนั้น ก็มีปลาตัวหนึ่งติดเบ็ด แต่เป็นปลาตัวเล็กนิดเดียว เจ้าปลาน้อยอ้อนวอนขอชีวิต นิทานรักของสองเรา “ปล่อยให้ข้า ถ้าวันนี้ไว้ชีวิต ในวันข้างหน้าจะเติบโตเป็นปลาใหญ่ เนื้อแน่น ให้ท่านได้จับกิน” คนตกปลาบอกว่า เขาไม่รู้ว่าวันข้างหน้า ปลาน้อยจะหลงมาติดเบ็ดอีกหรือเปล่า พูดจบก็จับปลาใส่กระป๋องแล้วเดินกลับบ้าน

นิทานก่อนนอนไทยพื้นบ้าน เจ้าชายในแดนธรรม

กระต่ายหลงตัวเอง ชอบโอ้อวดว่าวิ่งเร็วกว่าใครๆ เมื่อเห็นเต่าเดินต้วมเตี้ยมมาก็หัวเราะเยาะ พร้อมกับพูดจาถากถางว่าต่อให้เต่าวิ่งนำหน้าไปก่อน กระต่ายก็สามารถก็แซงหน้าได้อยู่ดี ทำให้เต่าเกิดความไม่พอใจ จึงท้ากระต่ายวิ่งแข่งกัน กระต่ายเริ่มวิ่งนำหน้าเต่าไปไกล แต่เมื่อไปถึงครึ่งทาง ก็เกิดความชะล่าใจ หยุดพักเอนกายนอนใต้ต้นไม้ใหญ่จนเผลอหลับไป ในขณะที่เต่ายังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่ลดละ เมื่อกระต่ายตื่นนอนขึ้นมาก็ตกใจ รีบลนลานวิ่งไปยังเส้นชัย ทว่าเต่าไปถึงเส้นชัยก่อนแล้ว

โดยที่เราไม่อาจเอื้อมมือเข้าไปช่วยเหลือได้...

นิทานอีสปเรื่อง : นกกระยางผู้เย่อหยิ่ง

Report this page